De wereld zien door de ogen van je kindje.

Een oefening om met een frisse blik naar je kindje te kijken.
Onbevangen en belangstellend, net zoals je kleintje de wereld in kijkt.

Zo kun je uit de automatische piloot stappen, en dieper van mooie momenten genieten.

Deze meditatie is favoriet bij ouders.

Vaak komen er gevoelens van liefde, geluk en dankbaarheid naar boven. Maar ook als er moeilijke gevoelens opkomen, kun je juist ervaren dat die ingebed zijn in een groter geheel: de onvoorwaardelijke band tussen ouder en kind.

Ook fijn: je kunt de oefening gewoon doen terwijl je kindje speelt. 

Het is aan te raden om de oefening op de luidspreker te zetten, zodat je beschikbaar blijft voor je kindje.

Deze oefening is gebaseerd op de kijkmeditaties van Eva Potharst, en onderdeel van de trainingen Mindful met je baby en Mindful met je peuter.

Start de oefening door op de afbeelding te klikken.

Bron: mindfulmetjekindje.nl

Marlies Timpers, team Baby Extra

Wat is co-regulatie?

Co-regulatie is een proces waarbij een primaire opvoeder (of een andere persoon die een warme relatie heeft met degene die co-regulatie nodig heeft) een kind ondersteunt bij het reguleren van zijn zenuwstelsel.

Het gaat om het moment waar wij als volwassenen interveniëren door ons kalme zenuwstelsel in te zetten om een kind te helpen zijn gedisreguleerde zenuwstelsel te kalmeren/reguleren.

Qua slaap helpt een gereguleerd brein het proces van in slaap vallen. We kunnen echter niet verwachten dat kinderen, vooral onder de 3, zichzelf reguleren. Het deel van hun hersenen dat verantwoordelijk is voor zelfregulerende vaardigheden is nog niet genoeg gerijpt. Daarom zijn ze afhankelijk van het gereguleerde brein van hun primaire opvoeder, door middel van co-regulatie.

Kortom, de verzorger is het externe deel van de hersenen van het kind dat verantwoordelijk is voor regulatie (prefrontale cortex). De verzorger is dus in zekere zin het stress-regulerende deel van de hersenen van het kind.

We lenen kinderen als het ware ons gereguleerde brein en zenuwstelsel omdat dat van hen nog niet voldoende ontwikkeld is.

Met co-regulatie leggen we de basis voor effectieve toekomstige zelfregulatie (die zich ontwikkelt van de babytijd tot in de volwassenheid en zelf daarna).

Zelfregulatie kan niet worden verwacht vóór de leeftijd van ten minste 5-7 jaar wanneer de prefrontale cortex (het logisch redenerende brein) steeds meer online komt, maar zelfs volwassenen hebben soms hulp nodig bij regulatie.

Dit betekent overigens niet dat jonge kinderen zichzelf helemaal niet kunnen reguleren. Sommige baby’s hebben een aantal primitieve zelfregulerende vaardigheden, zoals zuigen aan een hand of hun hoofd wegdraaien van stressoren.

Het betekent alleen dat hoe jonger en onvolwassener het kind is, des te meer het aangewezen is op co-regulatie.

Volwassenen kunnen kinderen co-reguleren, maar volwassenen kunnen net zo goed worden ondersteund door co-regulerende volwassenen. We kunnen ons waarschijnlijk allemaal wel een moment herinneren waarin een andere persoon ons zijn kalmte moest geven om ons op die manier te kalmeren, toch?

Hoe gaat dat co-reguleren dan?

Fundamenten die nodig zijn voor co-regulatie:

Kunnen co-reguleren start met zelf kalm/gereguleerd zijn. We kunnen onze kinderen niet co-reguleren als we zelf gestrest of gedisreguleerd zijn. Dit betekent dat we onze eigen gevoelens en gedachten in stressvolle situaties moeten opmerken en erkennen. We moeten in staat zijn om zelfregulerende strategieën toe te passen om onze eigen rust en kalmte te vinden. Onze emotionele toestand zal die van ons kind beïnvloeden (dit wordt emotion contagion genoemd). Het is dus belangrijk om ons eigen zenuwstelsel te reguleren. Pauzeer even, erken je emoties, gebruik ademhalingstechnieken (deep breathing), gebruik positieve affirmaties, beoefen mindfulness of laat iemand anders je helpen reguleren (zodat een andere volwassene je zenuwstelsel co-reguleert).

Vervolgens moeten we de signalen van het kind effectief lezen en reageren op hun onderliggende behoeften. Warmte, steun en onvoorwaardelijke zorg zijn daarbij sleutelwoorden. Dit is een proces van vallen en opstaan. We zullen (en hoeven) het niet altijd goed te doen. Bottomline is dat er een warme, zorgzame relatie is waar een kind op kan vertrouwen en zich veilig in kan voelen.

Vervolgens kunnen zelfregulerende vaardigheden worden gecoacht door middel van co-regulatie.

Maar hoe ziet dat eruit?

Niet alle kinderen hebben dezelfde soort co-regulerende ondersteuning nodig. Het hangt allemaal af van leeftijd, temperament, algehele ontwikkeling, omgevingsfactoren om er maar een paar te noemen.

Een kind opdragen om te kalmeren helpt in ieder geval niet. Het bagatelliseert hun grote gevoelens en is als olie op het vuur. Het woord ‘kalmeer’ betekent niets voor hen omdat het te abstract is. En ze weten sowieso nog niet hoe ze moeten kalmeren, dus het zal hen alleen nog maar meer frustreren.

Let in plaats daarvan, zoals eerder genoemd, op je eigen staat (ben je zelf kalm/gereguleerd?). Verlaag jezelf naar ooghoogte, gebruik een kalme en lagere stem, modelleer langzame en diepe ademhaling, vertraag je tempo, toon een open/uitnodigende ontspannen lichaamshouding.  Focus op verbinding en probeer om weg te blijven van overvloedig praten/redeneren, met uitzondering wellicht van enkele kalmerende woorden.

Jouw modelleren en emotie-coaching zal het kind onbewust ondersteunen en helpen om later (in proces naar volwassenheid) dergelijke strategieën toe te kunnen passen.  Emotie-coachingomvat het erkennen en valideren van de emoties van kinderen, evenals het ondersteunen in het omgaan met intense/grote emoties. Kinderen die door hun opvoeders/verzorgers in hun emoties worden gecoacht, zijn beter in staat om emoties te reguleren en ontwikkelen een beter stress-responssysteem (Gottman et al, 1996). Door emotie-coaching leren kinderen de emoties die ze ervaren beter te begrijpen en leren ze beter te begrijpen waarom ze zich zo voelen en hoe ze ermee om moeten gaan (Gottman, 1996, 1997).

Bron: www.slaapzoet.nl  Consuela Hendriks

Verwen ik mijn kindje als ik veel draag? Zal hij te veel aan mij gaan ‘hangen’? Leert hij wel in zijn eigen bed te slapen? Hoe moet dat straks als hij naar de opvang gaat? Dit zijn vragen die ik als draagconsulent vaak krijg. 

Geen idee wie het bedacht heeft, maar één van de mooiste ‘hashtags’ op Instagram, geeft antwoord: ‘#SecureNotSpoiled’. Door je kindje dichtbij je te hebben, zal het zich geborgen en veilig voelen. Je geeft juist een goede basis om met zelfvertrouwen de wereld te leren kennen. Lees meer......

Bron: IMH Nederland, Sabine Lokin draagconsulent

Een pasgeboren baby ziet nog maar 20 centimeter ver, maar al snel zoekt een baby contact met jou met zijn of haar oogjes. Oogcontact is van groot belang in de ontwikkeling van een kind, maar waarom is dit zo belangrijk?

Lees meer....

HEY BABY kalender

Hoe speel je met een baby van slechts enkele dagen/weken oud?
Deze kalender biedt elke week een brokje inspiratie om elkaar spelenderwijs te leren kennen en een hechte band op te bouwen. Je vindt in deze kalender speel- en knuffeltips vanaf de eerste week na de geboorte tot aan het eerste levensjaar. 

Gebaseerd op de Sherborne bewegingspedagogiek.

A short meditation - Being with baby - Postpartum  

This is a short meditation that teaches parents about how to meditate while holding and/or being with their baby. This is suitable for any caregiver. Also, and most importantly, the baby doesn't need to be calm at all. 

Gratis zelfhulpprogramma

Stress en gedoe door corona, veel ouders ervaren dit van tijd tot tijd. Jij misschien ook wel. Of misschien ben je een zorgprofessional en heb je een ouder in je spreekkamer, die worstelt met angst om corona te krijgen.  

IMH Nederland heeft een zelfhulpprogramma dat houvast kan bieden.

www.buurtmamas.nl

Mentaal klaar voor je baby

Je hebt een kinderwens, je bent al zwanger of je hebt nog niet zo lang geleden een kind gekregen. Een spannende tijd, zeker als je last hebt van psychische of verslavingsproblemen. Misschien komen er allerlei vragen in je op. Is dit het juiste moment? Kan ik wel goed voor mijn baby zorgen? Hoe moet dat met mijn medicijnen?

Hechting met je huilbaby – 3 gouden tips

BABIES

De ontwikkeling van een baby in het eerste jaar. Een serie op Netflix met o.a. Edward Tronick van ‘the stil-face experiment’ en onderzoeken op het gebied van hechting. Bekijk hier de trailer.

'Huil maar, ik ben bij je'

Een baby wordt geboren met het complete scala aan emoties zoals wij die kennen. Een baby moet alleen nog leren deze af te stemmen op zijn omgeving en de mensen om hem heen. Hij zoekt daarin naar grip op de wereld. Alles wat jij doet en laat, helpt hem om deze grip te krijgen en te leren. Hoe jong ze ook zijn.

Lees meer....

WellMom, een app voor zwangere vrouwen

Via deze link kom je op de website van WellMom, waar je de app kunt downloaden.

Hoe versterk je de band met je baby?

Een hechte band met je baby is heel fijn, maar ook belangrijk. Een goede hechting is goed voor zijn zelfvertrouwen en later ook voor omgang met anderen. Hier tips om de band met je baby te versterken.

Bron: Ouders van nu

Waarom aanraking essentieel is voor baby's

Contact is een basisbehoefte van ons allemaal, net als eten, drinken en slapen, zo blijkt uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek waarover psychologiemagazine.nl bericht. Een baby die huilt maakt de stresshormonen adrenaline en cortisol aan. Om te kalmeren heeft hij oxytocine, het liefdes- en hechtingshormoon, nodig en dat komt vrij bij aanraking. Krijgt een baby dat troostende contact niet, dan zou het cortisolniveau weleens hoog kunnen blijven, zoals blijkt uit onderzoek onder dierenjongen die vaak van hun moeder gescheiden werden.

Niet iedere ouder gaat dat aanraken en troosten even natuurlijk af. Bijvoorbeeld door eigen ervaring als kind, kan een brein minder oxytocine-receptoren aanmaken. Gevolg is dat aanrakingen minder snel dat kalmerende effect hebben.

Huid-op-huidcontact

Kinderen aanraken is om nog veel meer redenen belangrijk. Als een ouder liefdevol reageert op zijn huilen, wordt bij een baby het parasympathische zenuwstelsel geactiveerd – dat is het onderdeel van het zenuwstelsel dat zorgt voor rust en emotionele balans. Ook zet het een gen aan het werk dat de stressbestendigheid van het kind verhoogt. Dat is te danken aan BDNF, een eiwit dat vrijkomt. Bij huid-op-huidcontact komt er extra BDNF vrij. Uit onderzoek blijkt dat bij te vroeg geboren, veel te lichte baby’s de sterfte met 36 procent verminderde als de moeders de gewoonte hadden om hen op de blote borst te laten liggen, het zogenaamde kangoeroeën. Deze baby’s waren gezonder, konden hun temperatuur beter regelen, ademden rustiger en de groei van hun hersenen verliep beter. Als het bij te vroeg geboren baby’s met een laag geboortegewicht zo werkt, dan werkt het bij alle baby’s.

Huid-op-huidcontact in de dagen na de geboorte heeft een blijvend effect, ook op de intellectuele capaciteiten. Bovendien draagt het bij aan de rijping van de prefrontale cortex, het deel van het brein dat een grote rol speelt bij functies als geheugen, leervermogen, taal, concentratie en ruimtelijk inzicht en dat daarnaast ook nog ons gedrag reguleert.

Betere balans

Kinderen die veel door hun ouders gedragen worden, ontwikkelen zich bovendien motorisch beter. Dat zit zo: lopen vereist evenwichtsgevoel. Als ouders bij hun dagelijkse activiteiten hun baby tegen hun lichaam dragen, activeren ze zo zijn binnenoor met daarin het evenwichtsorgaan veel meer dan wanneer hij in zijn wiegje ligt. In een draagzak profiteert een kind dus van aanraking én beweging.

Goed voor ouders

Ook op ouders heeft aanraking trouwens een meetbaar effect. Het gespannen, onrustige gevoel dat volwassenen krijgen bij een huilende baby, wordt net zo goed veroorzaakt door cortisol. Ze worden pas weer rustig als ze het kind oppakken en tegen zich aanhouden: de oxytocine die dan vrijkomt vermindert de onrust.

Bron: psychologiemagazine.nl